Het album "AnotherThousand Miles" van Brigitte Demeyer werd destijds (2001) door de collega's van Alt. Country Nl. beschouwd als een vingeroefening in de flamboyante stijl van Ricky Lee Jones die hopelijk een mooi vervolg zou krijgen, want het mooie kind uit San Francisco heeft talent zat. Dat vervolg kwam er met het album "Nothings Comes Free" in 2003 en het lijstje van beroemde vriendjes die eventjes langs kwamen in de studio groeide zienderogen. Zo werd er ondermeer beroep gedaan op drummer Brady Blade en bassist Tony Hall, die beiden hun sporen verdienden in de band van Emmylou Harris (Spyboy), gitaristen en vrienden voor het leven Chris Rossbach en Stef Burns (Huey Lewis & the News), Tony Furtado (slide), Mike Emerson (keyboards) and last but no least Ivan Neville die naast zijn werk op orgel en piano een duetje ("By Your Side") met Brigitte voor zijn rekening nam. Meteen kwam de carrière van Brigitte Demeyer in een stroomversnelling en waren de lofbetuigingen unaniem :
"A voice that deserves to be heard"
(Marc Burkhardt)
"Brigitte Demeyer is blues and soul, a little bit of country, and a whole lot of music from the heart"
(Edward F. Nesta)
 
Maar "de" grote doorbraak voor "onze" Brigitte lijkt er aan te komen met het schitterende album "Something After All" dat onlangs verscheen. Zij mag dan wel geboren zijn in the Midwest, haar naam deed meteen een belletje rinkelen, vadertje lief zag het levenslicht in Belgie en een groot gedeelte van haar familie woont nog steeds in de omgeving van Gent.

Voldoende om haar tot een van de onzen te beschouwen en haar met recht en reden te overladen met complimenten. Dit is een beauty van een album dat dringend moet verschijnen op een major label en mits de nodige publiciteit er voor kan zorgen dat dit dametje mag plaatsnemen in het rijtje Bonnie Raitt, Sheryl Crow,Toni Price, Rory Block, Shawn Colvin. Een pracht van een stem, schitterende zelfgepende songs die met het folky "By and By", de country/banjo/rocker "Mama's on a Mission", het gospel/slide pareltje "Honey Darlin'", het kinderlijk naïeve maar ontroerende titelnummer "Something After All" en het prijsbeest "Good as Gone" met telkens Daniel Lanois op pedal steel, en de weloverwogen covers "More than I Can do" (Steve Earle), "Latter Days" (Indigo Girls) en "You Wrecked Up My Heart" (Buddy & Julie Miller) een perfecte mix brengen van muziek die zijn wortels heeft in de American South.

Een album dat werd opgedragen aan haar baby Jeremiah en kan rekenen op een pleiade van topmuzikanten: Buddy Miller (harmony vocals, electric guitar); Joacim Backman (acoustic guitar, electric guitar, programming); Jimmy Pugh (B-3, wurli/hammond); Nic “Ned” Manders (Wurlitzer, piano); Darryl Jones (bass); Steve Earle (harmonica); Emily Saliers (banjo, harmony vocals); Joban Carlberg (acoustic guitar, electric guitar, slide); Chris Rossbach (fender strat, acoustic guitar); Brady Blade (drums/percussion, wurli); Bernard Fowler (background vocals) en Daniel Lanois (pedal steel, Taurus pedals). Een lijstje dat je met de ogen doet knipperen en illustreert dat Brigitte Meyer inderdaad talent zat heeft en dat nog eens uitvoerig laat blijken op de songs "Long Road" en "Ruby". Emotional singing, heartfelt songwriting, painting pictures with words .... (SWA)